Warszawska. Proste historie (2012)

wska01
wska02
wska03
wska04
wska05
wska06
wska07
wska08
wska09
wska10
inst.01
inst.02
inst.03
inst.04
inst.05
inst.06
wska01 thumbnail
wska02 thumbnail
wska03 thumbnail
wska04 thumbnail
wska05 thumbnail
wska06 thumbnail
wska07 thumbnail
wska08 thumbnail
wska09 thumbnail
wska10 thumbnail
inst.01 thumbnail
inst.02 thumbnail
inst.03 thumbnail
inst.04 thumbnail
inst.05 thumbnail
inst.06 thumbnail

W 2012 roku spotkałam się z 49 osobami, które łączyło jedno: wszystkie mieszkały w Warszawie, niektóre od pokoleń, inne od paru lat. Każdą z tych osób poprosiłam o wybranie jednej rzeczy, która jest dla niej cenna nie ze względu na wartość materialną, lecz emocjonalną. Robiłam zdjęcia danego przedmiotu i nagrywałam jego historię. Opowieści te kondensowałam potem w kilku linijkach tekstu, starając się jak najwierniej oddać ton oryginalnej wypowiedzi i prosząc moich bohaterów o autoryzację ostatecznej wersji.
Pomysł na projekt zrodził się z jednej strony z towarzyszącej mi od dłuższego czasu refleksji nad naszym stosunkiem do rzeczy, a z drugiej z pytania o tożsamość miasta, w którym mieszkam od 20 lat. Warszawa to miejsce szczególne, zarówno z racji jej stołeczności, jak i złożonej, bolesnej historii. O takim miejscu nie jest łatwo opowiedzieć. Moja próba polega na przedstawieniu skromnego wycinka większego obrazu, na jaki składają się małe, prywatne historie mieszkańców, ukryte w drogich im przedmiotach. Myślę, że to właśnie ten kolorowy patchwork indywidualnych zdarzeń i przeżyć tworzy historię naszej zbiorowości.

Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa

Rozmowa o kulisach powstawania projektu